Afgelopen vrijdag en zaterdag hebben we Wendela en Like Waneta naar hun nieuwe thuis gebracht.
Het blijft slikken. We hebben er elke keer weer moeite mee om onze kleintjes weg te brengen. Maar als ze dan warm worden onthaald en we zien alle leuke speeltjes en de blije gezichten van de nieuwe verzorgers, dan hebben we het gevoel dat het goed is.
Like was de eerste die we wegbrachten. De hele weg in de auto vroeg ze mijn aandacht. Ze vond het niet echt eng, maar dan moest ik haar wel lekker kroelen en zolang mijn hand maar in haar buurt was[met het deurtje van de vervoerbox open natuurlijk] was het goed. Toen we werden ontvangen, lieten we haar vrij snel uit de vervoerbox. Ze ging meteen op onderzoek uit. Met opgeheven staartje verkende ze de woonkamer en ze zag er tevreden uit. Het was fijn om te zien dat ze haar nieuwe woonomgeving kennelijk goedkeurde. Terwijl wij gezellig in gesprek waren, wilde Like wel onderhouden worden met wat speeltjes. Toen we uiteindelijk weer zouden vertrekken, had Like haar plekje gevonden. Heerlijk op de nieuwe krabpaal lag ze te spinnen. Het was goed. Met een brok in de keel gingen we weer huiswaarts.
Het blijft slikken. We hebben er elke keer weer moeite mee om onze kleintjes weg te brengen. Maar als ze dan warm worden onthaald en we zien alle leuke speeltjes en de blije gezichten van de nieuwe verzorgers, dan hebben we het gevoel dat het goed is.
Like was de eerste die we wegbrachten. De hele weg in de auto vroeg ze mijn aandacht. Ze vond het niet echt eng, maar dan moest ik haar wel lekker kroelen en zolang mijn hand maar in haar buurt was[met het deurtje van de vervoerbox open natuurlijk] was het goed. Toen we werden ontvangen, lieten we haar vrij snel uit de vervoerbox. Ze ging meteen op onderzoek uit. Met opgeheven staartje verkende ze de woonkamer en ze zag er tevreden uit. Het was fijn om te zien dat ze haar nieuwe woonomgeving kennelijk goedkeurde. Terwijl wij gezellig in gesprek waren, wilde Like wel onderhouden worden met wat speeltjes. Toen we uiteindelijk weer zouden vertrekken, had Like haar plekje gevonden. Heerlijk op de nieuwe krabpaal lag ze te spinnen. Het was goed. Met een brok in de keel gingen we weer huiswaarts.
Zaterdag hebben we Wendela weggebracht. Ook zij vond alles best, zolang ik maar met mijn hand in de vervoerbox bleef. Ze deed niet de moeite om eruit te komen. Regelmatig keek ze me aan en mauwde zacht. Waar gaan we heen? Leek ze te vragen. Toen we haar in haar nieuwe thuis loslieten, schrok ze eerst van Lex, het Jack Russel hondje, maar uiteindelijk begreep ze dat Lex vol respect is voor katten. Ze vindt ze slechts lief. Dus Wenda, want zo gaat ze heten, werd vrijer en vrijer en tegen de tijd dat we weer huiswaarst keerden, was ze samen met Amber het huis aan het verkennen. Trap op en af en ooooh, ze hebben hier vogeltjes!! Nou, ik wens de parkietjes het beste.
We zijn tevreden over het gedrag van Wenda en Like. Ze leken best op hun gemak.
Heel veel plezier Ronald en Nicole met Like en heel veel plezier Barry en Elly met Wenda.
