Vandaag is Valentin verhuisd.

Vandaag is Valentin verhuisd naar zijn nieuwe personeel. Françoise had de taart al klaar staan. Maar Noa, de Noorse boskat die er al woonde, was het er niet mee eens dat Valentin zijn intrek nam. Boos grommend bekeek hij dit kleine nieuwkomertje, dat ook nog eens alle aandacht kreeg. Daar kon hij zich niet in vinden. Hij wilde uiteindelijk wel een poging wagen om vriendelijk een pootje naar Valentin uit te steken, maar kon toch niet nalaten om daar dan weer vervaarlijk bij te grommen. Hoe moedig Valentin ook probeerde te zijn, dit vond hij heel erg angstig. Te meer omdat Noa erg veel op Silas lijkt. Dit begreep ons kleine mannetje niet. Wat doet hij toch raar, anders stoeien we toch zo leuk samen? Leek hij te denken en klagend zocht hij troost bij mij. Dat is pijnlijk, geloof mij maar. We zijn niet te lang gebleven, want dan zou ik het allemaal maar onnodig moeilijk maken voor alle partijen. Valentin heeft moedig alles bekeken, maar was toch ernstig onder de indruk van die grommende Noa.

Ik kreeg vanmiddag een mailtje dat het grommen al veel minder werd. Noa lijkt zich er al een beetje bij neer te leggen dat hij zo nodig een vriendje erbij moet krijgen. Het duurt vast niet lang voordat ze samen de boel op stelten gaan zetten. Het is voor Noa uiteindelijk erg vreemd dat er opeens een indringer bij komt, die kennelijk veel leuker en liever lijkt te zijn dan hij. We hebben ook ernstig aangeraden om hem de komende tijd veel aandacht te geven en niet alle knuffels aan Valentin te geven, hoe vertederend hij ook mag zijn. Noa was er eerst, dus die heeft de oudste rechten. We vertrouwen erop dat de bedoelde vriendschap vast en zeker zal ontstaan. Valentin reageerde precies goed. Hij ging niet wegkruipen, maar liep laag en vooral niet kijkend de andere kant op. Zo hoort het ook. Je moet je meerder eerst erkennen, voordat je gewaardeerd wordt.

We hopen van harte dat Valentin en Noa dikke maatjes zullen worden en wensen Françoise heel veel plezier met haar prachtige Noortjes.