Gelukkig begint Farah weer een klein beetje op te knappen. De sterilisatie is haar slecht bevallen. Ze wilde tot vanmiddag toe, absoluut niet eten. Ik heb het met van alles geprobeerd. De lekkerste hapjes zette ik haar voor, maar ze draaide resoluut haar kopje om. Ze was echt heel erg boos!! Gistermiddag wilde ze voor het eerst een paar slokjes drinken, dus dacht ik dat het eten ook wel snel zou volgen. Nou, niets is minder waar. Ze hield vol. Ik pikte het natuurlijk niet en heb haar met enige regelmaat wel wat babyvoer in haar bekje gepropt, maar dat vind ik zelf heel naar om te doen. Bovendien ben ik zeer ongerust als een kat niet wil eten. Dat is een heel slecht teken. We weten wel dat er een dwars koppie op Farah zit, maar dat ze zo halsstarrig kan doen, is ons toch wel heel erg tegengevallen.
Maar gelukkig wilde ze vanmiddag van het heerlijks dat ik haar aanbood iets eten. De andere katten staan er dan likkebaardend omheen, zo van: Hopelijk wil ze het weer niet, dan kunnen wij aanvallen. Uiteindelijk mocht dat natuurlijk ook wel, want met een beetje eten was is al tevreden. Als ze nu weer uit alle macht zou aanvallen, zou dat natuurlijk meteen voor problemen zorgen, zo op een heel lege maag.
Het begin is er, dus neem ik aan dat ze wel weer op gang gaat komen. Met veel lieve woordjes en aaien, ontdooit onze Farah langzaam maar zeker. Wat ik ook heel fijn vond om te zien: Ze ging zich midden in de kamer zitten poetsten, terwijl er een heel aantal katten om haar heen zaten. Dat deed ze al heel lang niet meer. Ze was altijd op haar hoede en poetsen, deed ze ergens stiekem in een hoekje, zodat ze iedereen goed in de gaten kon houden. Zou het dan toch allemaal nog goed komen met haar? We hopen het wel, dan kunnen wij nog lang van Farah genieten en zij van ons.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
dit hopen wij met jou mee hoor wand het is een hele lieve knuffel en het zou toch naar zijn als , ze nog zo erg op haar hoeden moet blijven ,ik hoop dat ze een gelukkig leven tegemoet kan gaan zonder al die stres die eigenlijk nergens voor nodig is groetjes diaan
Hoi Diny,
Wat een zorg dat Farah zo koppig reageert en niet wil eten. Ik hoop voor jou en voor haar dat ze nu ze, nu ze eenmaal weer wat is gaan eten, snel bij zal trekken. En dat ze zich veilig gaat voelen in de groep. Geef haar maar een hele dikke knuffel van me.
Liefs,
Els
hoy Dini,
Hopelijk voor Farah en voor jullie gaat ze nu de goede kant op.Wat fijn dat ze zomaar in de kamer haar zat te poetsen, dat moet voor jou wel een fijn gevoel zijn geweest.Verder zien we wel hoe het met haar gaat. Groetjes Elly
Een reactie posten